نیلوفر لاری پور
یکی از این مجلات زرد را ورق می زنم . از اینهایی که عینک سیصد هزار تومانی توصیه می کنند و توصیه می کنند رنگ لب تاپتان را بارجورابتان ست کنید. تنها مطلب متفاوتش دعوتیست به کار خیریه در جمعیت دانشجویی امام علی. نویسنده را به عادت مالوف نگاه می کنم. نیلوفر لاری پور. می شناسمش. ترانه های شادمهر را می گفت و شاید جز اولین ترانه سرایان ایرانی بود. جایی خواندم که گفته بود از اینکه مردم ترانه های مرا زمزمه می کنند و مرا نمی شناسند ، لذت می برم ،من حسودیم شد.
نیلوفر لاری پور بازداشت شد....
از تن تو که میگذرم
حرفاتو باور می کنم
تو دست بارونی عشق
خستگیمو در می کنم
میون این فاصله ها
بودن تو یه نعمته
حتی اگه یه شب باشه
سفر با تو غنیمته
میون این فاصله ها
بودن تو یه نعمته
حتی اگه یه شب باشه
سفر با تو غنیمته
شب سفر یه حادثست
برای تو برای من
یه فرصت بدون شک
واسه دوباره ما شدن
آخرین جاده کجاست
عبوره یا رسیدنه
حتی دروغ ولی بگو
که این شبا مال منه
از تن تو که میگذرم
حرفاتو باور می کنم
تو دست بارونی عشق
خستگیمو در می کنم
میون این فاصله ها
بودن تو یه نعمته
حتی اگه یه شب باشه
سفر با تو غنیمته
میون این فاصله ها
بودن تو یه نعمته
حتی اگه یه شب باشه
سفر با تو غنیمته
+ نوشته شده در چهارشنبه چهاردهم بهمن ۱۳۸۸ ساعت 21:50 توسط بنده خدا
|
اول به نام خدا